Το ημερολόγιο έδειχνε 1934 όταν ο νεαρός μάστρο-Κώστας σε ηλικία μόλις 18 ετών έφτασε στην Αθήνα προερχόμενος από την Κωνσταντινούπολη.

Ήδη την τέχνη την είχε γνωρίσει στην Πόλη από αξιόλογους τεχνίτες της εποχής. Όμως η τέχνη πάντα εξελίσσεται , αν βαλτώσει πεθαίνει. Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο μάστρο-Κώστας και έτσι με μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και πολύ δουλειά προσπαθεί για το καλύτερο. Η εποχή ευνοϊκή τότε επιβραβεύει τους άξιους και έτσι καταφέρνει να κάνει πολύ καλές συνεργασίες και να δουλέψει με τις πιο αριστοκρατικές οικογένειες της εποχής. Δούλεψε με εφοπλιστές και επιχειρηματίες, μέχρι και στο τότε παλάτι.

Ο απαιτητικός πελάτης σε κάνει καλύτερο λένε.

Και έτσι έγινε. Καταφέρνει να ξεχωρίσει στον τομέα του. Τα χρόνια περνούν και στο παιχνίδι της τέχνης μπαίνει και η επόμενη γενιά με τον Γεράσιμο Φιλίππου. Δίπλα σε τέτοιο δάσκαλο πως θα μπορούσε να κάνει κάτι λιγότερο; Την καλή "μαγιά" από θέμα πελατείας κατάφερε όχι μόνο να την διατηρήσει αλλά και να την αυξήσει. Συνεργάστηκε με αξιόλογους διακοσμητές και αρχιτέκτονες, "μπήκε" σε σπίτια επιφανών Ελλήνων δουλεύοντας με μεράκι, συνέπεια και τιμιότητα.

Αυτό συνεχίστηκε για πολλά ακόμα χρόνια, συγκεκριμένα μέχρι το 1996.

Από τον Ιανουάριο του 1997 την επιχείρηση την έχει αναλάβει ο Κώστας Φιλίππου, η τρίτη γενιά. Το χρέος και βαριά ιστορία δεν αφήνουν περιθώρια αποτυχίας. Αξιοποιώντας τις γνώσεις που έχει διδαχθεί αλλά και την πρόοδο/βελτίωση των υλικών έχει καταφέρει να διατηρήσει αλλά και να βελτιώσει σε ορισμένους τομείς την ποιότητα της δουλειάς πάντα σεβόμενος την παραδοσιακή χειροποίητη εργασία.

Παραμένει από τους ελάχιστους τεχνίτες με γνώση πάνω στην παραδοσιακή χειροποίητη εργασία που χρησιμοποιεί ακόμα υλικά όπως σούστες, φάσσες ιούτινες , τζίβα, με τεχνικές κατασκευής όπως χειροποίητους μπουρλέδες, σουφλέ καθίσματα, καπιτονέ κ.α. λέξεις άγνωστες σε εργαζόμενους της μαζικής παραγωγής.

Έτσι καταφέρνει να συνεχίζει την παράδοση για πάνω από 80 χρόνια και να προσφέρει τις υπηρεσίες με επαγγελματική ευσυνειδησία σε ένα πελατολόγιο που ξέρει να ξεχωρίζει το καλό από το μαζικό, το πρόχειρο από το προσεγμένο και το προσωρινό από το διαχρονικό.